Kompleks Szpitala

Powstał  w latach 1902-1910 wg. projektu wrocławskiego architekta Eduarda Blümnera, zlokalizowany w północnej części miejscowości ok. 2 km od zabudowań klasztornych. Szpital zaprojektowano w systemie pawilonowym. Plan zespołu opiera się na układzie centralnym z wyraźnie zarysowaną osią symetrii biegnącą aleją od bramy wjazdowej, poprzez rząd ustawionych budynków: salę widowiskową, kuchnię i pawilon zakaźny. Pozostałe pawilony zostały w większości wzniesione według czterech typowych projektów i rozmieszczone symetrycznie względem tej osi. Od zachodu do kompleksu szpitalnego przylegał folwark rolniczy, a od wschodu kotłownia i pralnia.  Obszar kompleksu szpitalnego wraz z gospodarstwem rolnym, w którym zatrudniano pacjentów wynosił 151,6 ha. Był to wówczas jeden z najnowocześniejszych szpitali psychiatrycznych w Europie liczący 1100 łóżek.

Szpital funkcjonował nieprzerwanie do 1942 roku. Później do 1945 pełnił funkcję sanatorium dla wojsk niemieckich. W okresie od 1945 do 1948 był zajmowany przez Armię Radziecką. W latach 1949-1956 znajdował się tam Ośrodek Szkolenia Kadr Mechanizacji Rolnictwa. Funkcje szpitalne wznowiono w roku 1957.

W chwili obecnej szpital zajmuje powierzchnię 16 hektarów i liczy ok. 400 łóżek, zajmując część historycznych zabudowań dawnego kompleksu.